Boekentip: Socrates op sneakers

Er zijn ontzettend veel boeken geschreven over gespreksvoering. Veel boeken zijn taai en niet bepaald een pageturner. Een uitzondering is het boek ‘Socrates op sneakers’ van Elke Wiss. Ik las ‘m in een ruk uit tijdens de zomervakantie (vandaar de zonnige foto) maar het leest vast ook lekker weg bij een heerlijk haardvuurtje. Hoe dan ook: Socrates op sneakers is een echte aanrader voor wie zich wil laten inspireren in het filosoferen en zo een stukje wijzer te worden in hoe je dat toepast in een (alledaags) gesprek. Ik neem je even mee in mijn persoonlijke highlights.

Hoe meer argumenten, hoe stelliger

In het boek vind je mooie weetjes terug. Zoals deze: “Recent onderzoek wijst uit dat mensen juist sterker in hun opvattingen gaan geloven wanneer er tegensprekend bewijs wordt aangeleverd.” Dit heb je vast wel eens ervaren. In een discussie gebeurt het vaak dat mensen alleen maar meer argumenten stapelen of herhalen. De argumenten vliegen je om de oren maar geen van de beide partijen is gevoelig voor de argumentatie van de ander.  Mensen verstarren en met een beetje pech loopt het uit de hand. Hakken nog steviger in het zand. Om dit te doorbreken zal een van beiden de stap naar luisteren moeten zetten. Waar er echt geluisterd wordt, ontstaat ruimte. 

Elke Wiss omschrijft met een mooie metafoor van bruggen bouwen hoe je daar handen en voeten aan kunt geven. “Een brug is zo stevig als de oevers aan beide kanten. Daarom investeer je eerst zoveel tijd, aandacht en energie in het luisteren en uitpluizen van het denken van de ander. Wanneer die oever stevig staat, kun je een bruggetje bouwen en de ander uitnodigen tot het aanhoren en onderzoeken van jouw kant van het verhaal.”

Geen verlichting

Het boek is luchtig geschreven met humor. Waar ik even om moest grinniken was de quote van Ruben Mersch: “Meestal gebruiken we feiten zoals een zatlap een lantaarnpaal gebruikt. Niet als verlichting, maar enkel als ondersteuning.” Houd die maar eens in je achterhoofd als je met feiten wil gaan strooien. 

Kleine woorden, grote impact

Vragen stellen is een vak op zich. Elke waarschuwt voor vragen met ‘dan’, ‘maar’ of ‘nog niet’. Het zijn kleine woordjes met grote impact. Je geeft er meteen een richting en soms oordeel aan mee.

Aannames

Het boek maakt je ook bewust hoe makkelijk we allerlei aannames doen. Ook in hele essentiële dingen. Zoals in een samenwerking. Er wordt wel gesproken over samenwerken maar niet over wat dat dan concreet inhoudt. En dat zou eigenlijk wel heel handig zijn. 

Stel de vraag wat samenwerking nu is (hoe, hoe vaak, hoe lang, met welk gevoel, etc). We gaan er te snel vanuit dat we hetzelfde verstaan onder samenwerking.

Kortom: een aanrader.